سوگند عشق
به نام آنکه اگر حکم کند همه ی ما محکومیمسوگند عشق
به نام آنکه اگر حکم کند همه ی ما محکومیمعادت
این روزا عادت همه رفتن و دل شکستنه
کار تموم عاشقا پای کسی نشستنه
این روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه
مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه
این روزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه
ساده ترین بهونشون از هم خبر نداشتنه
این روزا سهم عاشقا غصه وبی وفایه
جرم تمومشون فقط حظه ی آشنایه
این روزا توی هر قفس یکی دو تا قناریه
شبا غم قناریه،تو چشم خونه جاریه
این روزا چشما همه غرق نیازو شبنمه
رو گونه ی هر عاشقی چند قطره بارون غمه
دل شکسته
نشکن دلی که با تو صادق و مهربونه
اگه صدا نداره نگو که بی زبونه
مثل کبوتری که رو بوم تو نشستم
چرا منو پروندی مگه ندیدی خسته ام
نه التماس و گریه نه بغضمو شنیدی
نه دحتی وقت رفتن فریادمو شنیدی
چه پر غرور گذشتی از روی پیکر من
برو ، دیگه شکسته تموم باور من
****
پشت سرش آب میریزم یه دریا
شاید پشیمون شه بمونه اینجا
الهی بدونه هیچ فرودی
ستاره بشه و بیاد به زودی
الهی که تموم چشم به راه ها
بیاد سفر کردشون از تو راه ها
الهی که هیچ جا سفر نباشه
هیچ چشمی منتظر به در نباشه
***
نشکن دلی که با تو صادق و مهربونه
اگه صدا نداره نگو که بی زبونه
مثل کبوتری که رو بوم تو نشستم
چرا منو پروندی مگه ندیدی خسته ام
نه التماس و گریه نه بغضمو شنیدی
نه دحتی وقت رفتن فریادمو شنیدی
چه پر غرور گذشتی از روی پیکر من
برو ، دیگه شکسته تموم باور من
****
پشت سرش آب میریزم یه دریا
شاید پشیمون شه بمونه اینجا
الهی بدونه هیچ فرودی
ستاره بشه و بیاد به زودی
الهی که تموم چشم به راه ها
بیاد سفر کردشون از تو راه ها
الهی که هیچ جا سفر نباشه
هیچ چشمی منتظر به در نباشه
***
کاش
کاش:
هرگز در محبت شک نبود
تک سوار مهربانی تک نبود
کاش :
برجانی که بر قاب دل است
واژه ی تلخ خیانت حک نبود YY
فریاد بی صدا
چند صباحی عشق ورزیدیم ،
دل بستیم ،
گره خوردیم و عاقبت گسسته خواهیم شد ،
تنهاخواهیم رفت و تنها خواهیم ماند ،
کسی چه می داند :
شاید در آن سوی مرگ نقش تنهایی به پایان رسد .
من گله از رفتن تو ندارم
ولی ازرفتن تو فریاد ...
از من آزرده مشو ،
می روم از خانه ی تو بدان عاشق و بی تقصیرم،
تو اگر خسته ایی از دست دلم حرفی نیست ،
امری کن تا بمیرم !!!
باور کن بی صدا در باغ فریاد سر به زمان خواهم داد .
رفیق من
رفیق من؛ سنگ صبور غمهام
به دیدنم بیا که خیلی تنهام
هیشکی نمی فهمه چه حالی دارم
چه دنیای رو به زوالی دارم
دنیایی که پر شده از سیاهی
فاصله ای نداره تا تباهی
مجنونم و دلزده از لیلیا
خیلی دلم گرفته از خیلیا
نمونده از جوونیام نشونی
پیر شدم پیر تو ای جوونی
اگر بیای همون جوری که بودی
کم میارن حسودا از حسودی
صدای سازم همه جا پر شده
هرکی شنیده از خودش بی خوده
اما خودم پر شدم از گلایه
هیچی ازم نمونده جز یه سایه
سایه ای که خالی از عشق و امید
همیشه محتاج به نور خورشید
تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور
توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست
اگرچه هیشکس نیومد
سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش
طاقت بیار و مرد باش ...
