شعری برای تو

اولین نقطه ای که از مرکز کائنات گریخت
و بر خلاف محورش به چرخش در آمد ، سر من بود!
اولین آواز را من خواندم ،
برای زنی که در هراس سکوتُ بود،
سپهر را من نیلگون ساختم !
چرا که همرنگ هوس های نا محدودِ من بوده !
خدا ، کران بیکرانۀ شکوهِ پرستش من بود
و شیطان ، اسطورۀ تنهائی اندیشه های هولناک من !
کفش ، ابتکار پرسه های ن بود
و چتر  ابداع بی سامانی هایم
و رنگ.تعبیر دلتنگی های