مصیبت

تنها تو را دارم و این تمام سهم من از این منزل ممکن است

می گویند وقتی مصیبت ماه از حد تاریکترین شب بی باور بگذرد 

       دیگر هیچ ستاره ای بر مزار سپیده دم گریه نخواهد کرد  

  دروغ می گویند من صدای پای تو را میشناسم  

   عطر آلوده به آواز روز را میشناسم

پس پندار پرده پوش هنوز میشناسم

بگذار مصیبت ماه از حد هر ظلمتی که میخواهد بگذرد

تا تو  تمام سهم من از این منزل ممکنی 

  کوه و جاده و دریا چیست  

دریا و دشنام کلمه کدام است

دوستت دارم همچون باران تشنه به نی به بوی خاک و به عیش دی

 خوشا به عین و خوشا به شین و خوشا به قاف

   عشق 

     

    

 

     دوستت دارم فقط همین