آب...بابا...آب

تا اشک را خواندم نوشتم ، مشق امشب درد

رنگ تمام سیب های دفتر من زرد

تکرار شد یک بار دیگر، آب ، بابا ، آب

اما مدادم سرد 

                    ... ............

 دستم سردتر از سرد...
: آب ، جا خالی!
" برگرد "!
!
!
! پلاکت را: گفتم بگو " بابا "

درس نخستم را نوشتم

عکس تو را نشناختم ، زیرش نوشتم مرد

آن مرد در باران نیامد ، هر چه باران زد

هرچند این دفتر پر است از واژه ی

من زیر و رو کردم ، تمام خاطراتم را

در هیچ جا اما تو را یادم نمی آورد

انگار من سهمی ندارم از تو بابا، هان؟

جز یک پلاک و چفیه و تابوت خاک و گرد

بر گردنم انداختم، بابا

نامی که مانده بر پلاکت، دل خوشم می کرد

آموزگارم داد زد

نام بزرگت بر زبانم بود، گفتم ....مرد